coffiedd

… o an nefret etti yaşadığı hayattan. O an ölmek istedi o genç. Yıllarca taktığı maskesini fırlattı yüzünden. Kıyafetlerini de yırtıp attı bir köşeye. Yalın ayak yürümeye başladı hiçliğin ortasında. Bu hiçlik ona samimi gelmişti. Yüzünde bir tebessüm oluştu. Gerçekti bu seferki. Gece boyu yürüdü. Yıldızları ilk kez görür gibi şaşkınlıkla baktı onlara, ve ardından güneş doğdu. İlk kez sıcaklığını hissetti teninde güneşin. Bir süre daha yürümeye devam etti, ve artık sona geldiğini hissetti. Tek bir adım atması yeterliydi. Tek bir adım sonra kurtulacağına dair bir inanç ateş gibi körüklenmişti içinde. Ama önce durdu. Boynundaki ipi de çıkarıp attı son olarak. Artık tam anlamıyla çırılçıplak ve özgürdü. Ardında bıraktığı her şeyden arınmış, tüm bağlarını koparmıştı ve artık sadece önünde bir bilinmez kalmıştı. O, bu riski de aldı ve son adımı da attı.. Bir anda göz kapakları açıldı. Hiçbir şey göremiyordu. Her yer kapkaranlıktı. Yapmaya çalıştı, ama yapamadı. Bu karanlığa kalbi dayanmıyord