coffiedd

Özenilmeden dizilmiş kaldırım taşlarının arasından sızmaya başlamış yağmur damlalarının yola meyillenip, ıslanmış ziftin, gökte bulutların arasına sıkışmış ay'ın ışıltısıyla geceleyin harika bir görüntü oluşturması , o gece bir yere varma amacı içinde olmadan başlayan yürüyüşümü güzel bir hale dönüştüren küçük bir detaydı. Bir başka detay ise alçak çukurlara birikmiş, hala da dolmaya devam eden su birikintileriydi. Botlarımı giymemin verdiği güvenle hiç tereddüt etmeden o su birikintisinin tam ortasına sağlam bir adım atıyor etrafa saçılan suları seyrediyor sonra da tatlı bir kahkaha patlatıyordum...

Zihninin, etrafındaki dünyaya belki bir süreliğine belki sonsuza kadar çektiği taş duvarların arasında ne düşünüyordu bilmiyorum ama suratındaki ifade korkunun ve pişmanlığın eline düştüğünün bir tanığıydı. Yağmurun ıslattığı saçları tel tel yüzüne düşerken burnunu kıvırırcasına bir hareketle muhtemel kaşıntısından kurtulmaya  çalıştığı bariz belli oluyordu. Ama tenezzül edip ellerini, üstüne oturduğu ıslak taş betondan kaldırmıyordu. Ayaklarını uzattığı yerde çimler, ara ara da ayrık otları boy gösteriyordu. Yaklaşık bir metre sağında evin bahçesi ile sokağın arasına girmiş demir çitler yer alıyordu. Üzerindeki yeşil boya kalkmaya başlamış, açık kalan kısımları paslanmıştı. Giriş kapısı alçaktı. Normal bir insan bile eğilmeden geçemezdi...