coffiedd

Hapishane kapısından girip, hücreme sokulup da karnıma bir yumruk yiyene kadar her şey çok hızlı gelişmişti. Bu yediğim yumruğun sebebini inanın ben de bilmiyorum. Belki de koğuş görevlisinin buradaki bir suçludan( kanımca hapislerde çürüyen tonla masum beden var) farklı bir hayat yaşamıyor olduğu gerçeğini fark etmesi onda bir hazımsızlık duygusu oluşturmuştu ve bu duygu, onun kendini beğenmişliğiyle birleşip böyle bir öfkeye dönüşmüştü. Bilemiyorum. Ama çok iyi bildiğim bir şey var, o da çoğu insanın perdenin arkasına bakmaması. Kimi zaman unuturlar, kimi zamansa görmezden gelirler. Çünkü bu tozlu yer onların en büyük korkularıyla kaplıdır. Gerçeklerle. Benim zoruma gidense(aslında öfkelenmiyorum buna, sadece gülüyorum bilmiyorum belkide sinirimden gülüyorumdur), bir insanın dört duvar içinde mi yoksa dışarıda görünmez bir zincirle mi özgürlüğünün alınacağına işte bu insanların karar vermesi. Her neyse. Karnımdaki acının sebebi o aptal koridorda ilerlerken sadece ayak seslerini duyab