Defterimden Eskizler | 8

Yazan:

Hayatı boyunca bu kadar zor bir ikilemde kalmamıştı. Bir bedene sıkışmış iki farklı insandan hangisinin gerçek olduğunu bir türlü ayırt edemiyordu. "İyi" ve "kötü" kavramlarının arasındaki bu derin uçurumda düşmeden önceki son saniyelerini yaşıyor gibi hissediyordu. Korkuyordu. Yakında kendi kendine çelişip de o iki farklı insanı seven iki farklı kişiliğe bölünmesi düşüncesi onu korkutuyordu.
Karşısındaki kişiyi öyle savurup başından da atamazdı. Böyle yapabileceği biri değildi o. Hayatın böyle zalimce bir eşleşme yapabileceğini nereden bilebilirdi ki. O zamanlar bedeni olmayan masum bir ruhtu ne de olsa. Eğer bir seçim şansı sunsalardı, böyle bir hata yapmayacağından adı kadar emindi. Bunu hata olarak görüyordu çünkü zayıf bir insanın omuzlarına taşıyamayacağı bir yük bindirmenin mantıklı bir tarafını bulamıyordu...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mini Belgesel | Karıncalar

Yazan:
  Kaynakça Videolar ve ses kaydı şahsıma aittir.  Video düzenlemesi InShot programında yapılmıştır.  Arka plan müziği; Chopin Nocturne Op. 9 No. 2 İçeriklerimiz üzerinde telif hakkı olduğunu düşünüyorsanız bize instagram sayfamızdan mesaj yolu ile ulaşabilirsiniz. 
Devamı

Yükseliş | Önizleme

Yazan:
Resim
Tek bir kelime etmeden geveledi anlamsız sözcükleri ardı ardına sıralayarak. Konuşmayı pek beceremezdi, bu sebepten olacak ki kimseye izah edemezdi bu durumunu. En özensiz hazırlanmış bir cevabı bile hak etmeyecek insanlara karşı oldukça sabırlı davranıyor, onlara karşı içindeki tüm iyi niyetini kullanarak bir izah girişiminde bulunuyordu. Fakat sarf ettiği onca kelimeye karşılık aldığı tek şey karşısındaki kişilerin ona bakan boş boş suratları, kimi zaman ise bu boş suratlardan çıkan, üzerinde düşünülmeden kurulmuş birkaç cümleden ibaret oluyordu. Umursamamazlık edip hayatına devam edemiyordu. İçinde bir yerlerde insanların değişebileceğine dair filizlenen güçlü bir inanç yatıyordu. Ama onları değiştirmenin yolunun konuşmak değil, bir şeyleri göstererek fark etmelerini sağlamak olduğunu biraz zaman da alsa anlamaya başlamıştı...
Devamı

Solmuş Serenat

Yazan:
Resim
Dalgın bir şekilde pencereden, dışarıda batmakta olan güneşi ve bu aydınlık şehrin yerini yavaş yavaş zifiri bir karanlığa bırakmasını seyrediyordum, o, kapıdan içeriye girip de bütün dikkatimi kendi üzerine çekene kadar. Uzun zamandır hissetmediğim bir duygu,onu gördüğümde beliriverdi kalbimin tozlu kalmış bir yerlerinde. Yüzüne dikkatle baktığımda, kendimi kötü hissettiğim gecelerde kafamı kaldırıp baktığım anda bana umut veren ay gibi, teni, gözleri, yalnız o güzel gözlerinin altındaki karanlık kalmış tarafı hariç her yeri ışıldıyordu. Güldüğü zaman oluşan ve o ciddi ifadelerle kaplı suratının yerini alan samimi bir yüz ifadesi uçarken kanatlarını saklamaya çalışan bir melek gibi tüm saflığını ele veriyordu. Ufak ve kusursuz burnuyla aldığı derin nefesi kelimelere dökerken ağzından çıkardığı her ses sanki bir bestenin notalarını oluşturuyordu ve onu konuşurken dinlemek bir opera salonunda en sevdiğim sanatçının en sevdiğim eserini gözlerimi kapatıp dinlemek gibiydi yani huzur veri
Devamı